Ég og vinnufélagi minn ákváðum að nota daginn til þess að reyna að ljúka við ákveðið verkefni sem við hófum fyrir einum og hálfum mánuði síðan (sjá dagbókarfærslu). Við ákváðum að reyna að klára hjólaferðina til Montserrat. Ferðin hófst við lestarstöðina í Les Fonts — á þeim stað sem hjólaferð okkar endaði forðum daga.

Eins of áður fylgdum við merktri leið milli Barcelona og Montserrat (GR-6). Merkingarnar samanstanda af rauðum og hvítum línum sem eru af og til málaðar á ljósastaura, rafmagnsstaura, tré, malbik, hús eða steina — eftir því sem best henntar hverju sinni. Á fyrri hluta ferðarinnar skiptust á fáfarnir malarvegir í gegnum skóglendi og næstum jafn fáfarnir malbiksvegir í gegnum smáþorp. Ferðin gekk svo sem ágætlega, ef frá eru taldir tveir útúrdúrar sem við fórum í eftir að hafa villst af leið.

Seinni útúrdúrinn orsakaðist af því að við misstum af merki á smá staur sem sagði okkur að beygja út af malbikuðum vegi og inn í þéttan trjágróður. Næstu metrar lágu eftir mjóum stíg í gegnum þéttan skóg. Á þessum kafla koms sér vel að vera með hjólahjálm. Það voru nefnilega ófáar trjágreinarnar sem lömdust í hausinn. Ég hefi betur verið í langerma peysu því að meðfram stígnum á báða vegu var þyrnóttur gróður sem rispaði mig til blóðs á nokkrum stöðum.

Eftir að skógurinn var að baki tók við malbik í nokkurn tíma. Stuttu seinna lá leiðin af malbikinu á mölina. Smám saman varð síðan malarvegurinn sífellt ógreiðfærari. Allt í einu var síðan vegurinn að mestu horfinn og við vorum staddir í miðjum árfarvegi ofan í u.þ.b. tíu til fimmtán metra djúpu gili. Samkvæmt merkingunum lá leiðin inn eftir ánni. Næstu kílómetrana skiptumst við á að hjóla eftir sendnum árbakkanum eða ofan í ánni sjálfri (sem var meira eins og vatnsmikill lækur). Af og til var árfarvegurinn of grýttur til þess að við gætum hjólað og þurftum við því að reiða hjólin yfir grjótið. Á einum að grýttari köflunum hvellsprakk hjá vinnufélaganum. Sem betur fer voru allnokkrar varaslöngur með í ferð og því lítið mál að skipta um slöngu og halda ferðinni áfram.

Eftir all langa stund í árfarveginum lá leiðin upp á við og inn á boðlegri vegi. Við tóku til skiptis malbiks og malarvegir uns við komum til bæjarins Olesa de Montserrat sem er við rætur Monsterrat fjallgarðsins. Það eina sem skildi á milli okkar og áfangastaðarins voru um það bil 800 metrar. Lóðréttir 800 metrar. Munkaklaustrið sem við höfðum sett stefnuna á er uppi í miðri fjallshlíð — í um það bil 1000 metra hæð yfir sjávarmáli. Sökum þreyttra vöðva (ekki benda á mig) ákváðum við að láta hjólaferðinni lokið að sinni og taka lest til baka.

Eftrir þrjár vikur eða svo stefnum við á að klára hjólaferðina með því að taka lestina til baka til Olesa og hjóla síðustu metrana upp fjallið upp að klaustrinu. Allt er þegar þrennt er.

Hér má finna kort af hjólaferð dagsins.