Einn nágranninn keypti sér notað sjónvarp. Af góðmennsku ákvað hann að geyma það inni í sameiginlegu setustofunni okkar. Fræðilega geta því allir íbúarnir horft á það sem þeim sýnist, hvenær sem þeim sýnist, svo framarlega sem einhver annar er ekki að horfa það sem honum sýnist. M.ö.o. allir íbúarnir geta notið sjónvarpsins.

Það var hins vegar einn galli á gjöf Njarðar. Inni í setustofunni er ekki gert ráð fyrir rafmagstækjum. Þar er hvorki rafmagns né loftnets innstungur. Hins vegar eru þær til staðar inni í eldhúsinu, sem er samvaxið setustofunni.

Ég skrapp því í bæinn í dag og keypti framlengingarsnúrur. Að því loknu fór ég í smá framlenginarsnúruloftfimleika. Ég þurfti nefnilega að leiða rafmagnið og loftnetið eftir þakbitanum yfir elhúsinnréttinguna yfir í setustofuna. Eftir að því var lokið var ekkert því til fyrirstöðu að sejast niður og glápa á imbann. Ég ákvað hins vegar að bíða með það þangað til eitthvað skemmtilegt væri til að horfa á.

Eftir kvöldmat prófaði ég sjónvarpið í fyrsta sinn. Ég horfði á afar áhugaverða heimildarmynd um Afghanistan á National Geographic sjónvarpsstöðinni.