Síðustu dagar hafa verið afar sólríkir og heitir. Sannkölluð rjómablíða. Persónulega finnst mér þetta eiginlega full mikið af hinu góða. Ég vona að Amsterdam sýni sitt rétta andlit á næstunni og það fari að rigna. Sólin má svo fara að skína á ný um miðjan júlí, þegar ég er kominn í sumarfrí.

Um kvöldmatarleytið sat ég inni í eldhúsi og svitnaði yfir súpunni minni. Ég blótaði í hljóði góða veðrinu sem var að gera útaf við mig. Keníski nágranni minn kom inn í eldhúsið og sagði eitthvað á þessa leið: "Ótrúlegt hvernig fólk virðist umturnast við að sjá smá sólarglætu." Mér varð hugsað til þess þegar ég sá hann fyrr um daginn á leiðinni í skólann. Hann gekk með dúnúlpuna sína rennda upp í háls fram hjá hálf nakta fólkinu sem lá í grasinu og sólaði sig.